第一次梵蒂岡大公會議定斷如下:“如果有人主張,榮福宗徒伯多祿不是吾主基督所選立的宗徒之長與戰鬥教會的有形元首,或者主張他(伯多祿)只從基督直接領受了榮譽首席權,而非真正的狹義的轄治首席權,此人應受絕罰”(Si quis dixerit,beatum Petrum Apostolum non esse a Christo Domino constitutum Apostolorum omnium principem et totius Ecclesiae militantis visibile caput;vel eundem honoris tantum,non autem verae propriaeque iurisdictionis primatum ab eodem Domino Nostro Jesu Christo directe et immediate accepisse:A. S.鄧1823)。
反對這項信理的是希臘正教,東方各教派,中古時期的少數反教宗人士如柏渡的馬西利(Marsilius of Padua)與香潭的若望(John of Jandun)、威克利夫(Wycliffe)與胡斯(Huss),整個新教運動,加拉剛主義者(Gallicans)與弗博宏尼派人士(Febronians),“舊天主教人士”(Old catholics)以及現代主義派人士。加利剛主義者(如利雪E. Richer)與弗博宏尼派人士(如翁岱N. Hontheim)認為,基督的全部神權曾直接授與整個教會,再經教會傳授給伯多祿,因此伯多祿是由教會所指定,為教會的第一位公僕(Caput ministeriale)。現代主義者則主張,首席權並非由基督所創立,而是教會在宗徒時代以後應合需要而產生的(鄧2055-2056)。