路德認為,基督真在的時刻只限於晚餐禮的時候,也就是,從祝聖到領聖體之間。特倫多大公會議反對此見,定斷如下:基督的體與血在祝聖後即持續地臨在聖體中:Si quis dixerit, peracta nostri Jesu Christi, sed tantum in usu, dum sumitur, non autem ante vel post, et in hostiis seu particulis consecrates, quae post communionem reservantur vel supersunt, non remanere verum corpus Domini, A: S. 鄧886;參考鄧889。
奧斯堡信條(Confessio Augustana, 1530)尚未提及基督真在的時間限制。聖體遊行的取消並非由於否定基督真在之持續性,而是因為該信條認定基督的命令不容許“聖事的分開”,即只用一種形態(第二十二條)。1536年,路德在威登堡的約議(Wittenberg Concord.)中,與布澤(M. Butzer)商妥,主張“除了應用時以外,其他時候,如放在一邊或貯藏在聖體盒內,或按羅馬教會習俗在聖體遊行的時候,基督均不臨在聖體中”(extra usum, cum reponitur aut asservatur in pixide aut ostenditur in processionibus, ut fit apud papistas, sentient non adesse corpus Christi, Formula Concordiae, 2: 7, 15.)。所謂“應用”(usus),較早的路德派人士認為是:“不僅指口領聖體,亦指基督所建立的聖餐禮的一切外在可見的行動”(ibidem 86)。因此並不僅指領聖體的時刻,抑且包括自祝到領聖體的時間,且包括聖餐禮節以後,病人領聖體的時間。